Lei Boonen was al geruime tijd geen actief lid meer van onze schaakvereniging. Maar Lei is S.V. Leudal tot aan zijn dood toe, steeds trouw gebleven en financieel blijven steunen. Ondanks dat Lei geen lid meer was, betaalde hij jaarlijks een vast bedrag (dat hoger lag dan de normale contributie) als gift, om de vereniging de broodnodige financiële hulp geven. Deze gift werd in hoge mate gewaardeerd door de vereniging. Lei werd dan ook nog gewoon vermeld op de ledenlijst van S.V. Leudal. Hoewel hij natuurlijk geen bondslid meer was.
Lei is één van de schaakleden van S.V. Leudal van de eerste jaren. Toen het bestuur na een stormachtige groei in de beginjaren 70 vorige eeuw, uitbreiding zocht van het aantal bestuursleden, stelde Lei zich beschikbaar. En zo werd hij in 1979 bestuurslid van S.V. Leudal.
Zoon Lon was jeugdlid van S.V. Leudal. En Lon was in zijn leeftijdscategorie een behoorlijk sterke speler. Hetgeen resulteerde in deelname aan diverse kampioenschappen en toernooien. En Lei bracht en haalde zijn zoon dan uiteraard, waarbij hij vaak aanwezig bleef op de toernooien. En omdat Lei een grote auto had, was er altijd plaats voor andere jeugdleden om mee te rijden. Zelf kan ik mij het Limburgs Jeugdkampioenschap in Brunssum van 1983 nog goed herinneren. Verschillende keren mocht ik met Lei meerijden in zijn mooie grote Volvo. En onderweg de mooie verhalen aanhoren die Lei altijd paraat had. Want vertellen dat kon Lei. Met veel humor!
Binnen het bestuur is het traditie dat er jaarlijks een etentje wordt georganiseerd voor actieve en oud- bestuursleden. Uiteraard op eigen kosten, en de locatie is telkens ergens anders. In de beginjaren van de vereniging stond de datum altijd al vast. Namelijk de avond na afloop van het Nunhems Zaden–toernooi. (Thans het BASF-toernooi geheten). En bij deze uitstapjes waren de verhalen vertellers Lei Boonen en Fons Peeters altijd de animators van de avond. Er werd vaak “doorgeborreld” tot ver in de kleine uurtjes.
Lei bleef bestuurslid tot 1985, waar hij tijdens de algemene ledenvergadering werd opgevolgd door Peter Hendriks. Maar achter de schermen bleef Lei zich inzetten voor de schaakvereniging en met name voor de jeugd. Vaak als chauffeur of als teamleider van een jeugdteam indien er een uitwedstrijd gespeeld moest worden.
Lei ging na zijn pensioen op een gegeven moment naar Maaseik, waar hij met zijn Martha de rest van zijn leven bleef wonen. Daar in Maaseik is Lei ook op 20 december jongstleden op de gezegende leeftijd van 99 jaar overleden.
Dat hij moge ruste in vrede.