Op een dinsdagavond in juni werden we opgeschrikt door een telefoontje van Leo Hovens. “Jan Broekhuis is overleden”. We werden er stil van.
Natuurlijk wisten we dat Jan al ruim 5 jaar vocht tegen een tegenstander waarvan het moeilijk, zo niet onmogelijk, winnen was. Maar Jan ging ervoor en klagen stond niet in zijn woordenboek. Nooit ook maar één onvertogen woord uit zijn mond gehoord. Hoe lastig zijn situatie soms ook was.
.
Jan kwam bij onze schaakvereniging in 2009. Hoewel Jan lid was van Gardé (Maarheeze) kwam hij bij Leudal meespelen in de externe competitie. Jan was één van onze sterkste spelers. En de laatste jaren speelde hij dan ook steevast aan het eerste bord. Zijn resultaten waren altijd erg goed. Met Jan in het team konden we eigenlijk al zeker zijn van minimaal een half punt, want verliezen dat deed Jan niet vaak. Schaken was Jan zijn lust en zijn leven. Hij bezocht heel veel toernooien waardoor hij ook wel de toernooitijger genoemd werd. Zo won hij de eerste twee edities van het Wim Berdentoernooi in Maasbracht en ook op ons eigen Nunhems Zadentoernooi was Jan een vaste deelnemer waarop we altijd konden rekenen.
Jan was een stille rustige speler. Zijn spel was nooit iets van wild aanvallend spel. Net zoals in het gewone leven was Jan ook op het bord geen “herriemaker”, geen “killer”. Hij was eerder iemand die heel stilletjes zijn tegenstander vast schoof en hem langzaam “wurgde”.
Jan was iemand die nooit opviel en waaraan je nooit kon zien hoe hij zich voelde. Nooit wist je wat er eigenlijk echt in hem omging. Uitslagen van wedstrijden bijvoorbeeld moest je altijd aan hem vragen. Uit zichzelf iets vertellen over zichzelf deed Jan nooit.
Wat velen niet weten is dat Jan hield van taalgrapjes en humoristische uitspraken. Zo behaalde Jan tot tweemaal toe een gedeelde eerste plaats bij het Nunhems Zadentoernooi. Maar kreeg beide keren, na toepassing van de reglementen bij gelijk eindigen, uiteindelijk de titel niet. “Tja”, zei Jan, “wat zal ik zeggen na twee keer bijna de titel”. “Wie twee keer het wiel uitvindt kan een fiets maken”.
In 2015 lukte het hem wel om eindelijk de welverdiende titel bij het Nunhems Zadentoernooi (of Bayer zoals het destijds al heette) in de wacht te slepen.
Tijdens het Limburg Open, het meerdaagse schaaktoernooi in Maastricht met Pinksteren gehouden, werd Jan getroffen door een hartaanval. Gelukkig kwam medische hulp op tijd en wist Jan dit te overleven. Bijna was hij in het harnas gestorven.
De laatste paar maanden werd de strijd tegen zijn ziekte steeds moeilijker en zwaarder. Jan moest tegen zijn wil in, schaakwedstrijden laten schieten. En als Jan een schaakwedstrijd moest afzeggen dan wisten wij dat het serieus was. De kampioenswedstrijd tegen Tegelen zegde Jan een paar uur van tevoren af. Hij kon niet meer. Het moet hem enorm pijn gedaan hebben deze wedstrijd niet te kunnen spelen. Het kampioenschap hebben we voor een groot gedeelte aan Jan te danken. Zoals we meerdere kampioenschappen van ons eerste team voor een groot gedeelte aan hem te danken hebben.
Een kleine week voor zijn overlijden werd Jan op eigen verzoek opgenomen in het hospice. Daar overleed hij op 20 juni. Jan mocht slechts 67 jaar worden.
Jan, bedankt voor alles wat je voor ons gedaan en betekend hebt.
Erevoorzitter SV Leudal
Hans Kivits